Op Eerste Kerstdag 2024 overleed ir. Thom Meijlink op 88-jarige leeftijd in zijn woonplaats Den Bosch. ‘Een wetenschapper met benzine in zijn aderen.’ Deze toepasselijke titel komt van Ronald van der Zande die voor het Alpine clubblad enkele jaren geleden een prachtig artikel over Thom Meijlink schreef. Meijlink was een uitzonderlijk intelligente man, maar alles behalve een stoffige wetenschapper. Zijn enorme passie voor de autosport loopt als een rode draad door zijn leven. In de Nederlandse rallysport was hij nauw betrokken bij een bijzonder project begin jaren 80.

Thom Meijlink koos voor de studie vliegtuigbouw, omdat daar de aerodynamica en motortechniek onderwezen werden en die zijn in de autosport alles bepalend. Autosport was altijd zijn doel en dat bleek al uit zijn gekozen stageplek bij John Cooper in Engeland. Daar ontwierp hij een nieuw wiel voor de Formule 1 auto’s van Cooper, dat later bekend werd als de iconische Minilite.

Na een korte ‘stint’ bij Fokker ging Thom bij Koni in Oud-Beijerland aan de slag als ontwikkelingsingenieur. Hier bedacht hij een lichtgewicht aluminium schokdemper die hij succesvol wist te introduceren bij zowat het gehele Formule 1 veld van die tijd. Ook werd er gewerkt aan de Ferrari van Prins Bernhard die er op zijn beurt voor zorgde dat alle Ferrari ’s decennia later nog standaard met Koni’s de fabriek verlieten.

Bij zijn volgende werkgever, Goodyear in Luxemburg, kwam er weer een geniale ingeving. Onder het rechte stuk van de testbaan werd een kelder gebouwd waar een stuk van het plafond uit een dikke glasplaat bestond. De testauto’s reden op snelheid door een vloeistof, na veel experimenteren kwamen de knappe koppen daar uit op… melk. Een naar boven gerichte high-speed camera registreerde feilloos het moment dat er aquaplaning optrad.   

In Luxemburg startte ook Thom’s actieve autosport carrière. Eerst met DAF en later met een tot in de puntjes geprepareerde Opel Ascona. In 1974 werd hij daarmee Luxemburgs kampioen, en dat werd je niet zomaar, want dat kampioenschap bestond uit een combinatie van rally’s, races op het Goodyear-circuit en heuvelklims. Maar Thom durfde het daarnaast ook aan om aan de befaamde Rallye Monte Carlo deel te nemen met de DAF en later met de Opel Ascona twee keer te starten in de Britse WK ronde, de zware RAC Rally. Die Opel Ascona met kenteken L7000 kwam daarna in handen van Henk Vossen.

In 1975 keerde het gezin Meijlink terug naar Nederland waar Thom op de TH in Eindhoven bijzonder hoogleraar werd. Waar in Luxemburg nog in alle disciplines van de autosport werd gereden koos Thom hier voor het circuit. Renault Nederland had een merkencup met de Renault 5 opgezet en veel Nederlandse topcoureurs werden verleid om het met gelijk materiaal tegen elkaar te strijden en Thom was een van hen.

In 1976 zette Thom een stap verder door met een legendarische Alpine A110 te gaan racen. Er kwam een Zuid-Frans exemplaar, die nog nooit een druppel regen had gezien. Dat bleek bij de eerste wedstrijd op een kletsnat Zolder toch wel een uitdaging. Maar door een goede bandenkeuze, niet verrassend, wist Thom deze wedstrijd toch te winnen.

Vanaf 1977 was Thom team manager van het semi-professionele Vialle Rallycross Team, waar Piet Kruythof in 1978 de felbegeerde titel behaalde in een Renault Alpine.

Enkele jaren later, in 1981 om precies te zijn, smeedde Thom samen met Vincent van Dantzig plannen voor het opzetten van het K2 Renault Rally Team om met een Renault 5 Alpine aan het Nederlands Rally Kampioenschap deel te nemen met de equipe Torben en Jessi Sorensen. En dat nog bijna te winnen ook! Met de technische begeleiding door Thom en dank zij zijn contacten bij Renault Sport werd er een zeker voor die tijd enorm professioneel team opgezet en werd zelfs de bekende Franse Renault-coureur Bruno Saby naar Nederland gehaald voor deelname aan de Tulpenrally, genavigeerd door Rene Leyds. Met drie Renaults aan de start van de bekendste rally van Nederland haalde het team tot volle tevredenheid van de sponsors alle Nederlandse pers, zoals de Telegraaf, Autovisie en de televisie.

In 1983 en 1984 veroverde Jan Lammers de Europese titel in de Renault 5 Turbo Cup die in het voorprogramma van de Grands Prix verreden werd. Het team van Renault Nederland stond onder technische leiding van Thom.

Daarnaast kwam Thom in allerlei besturen terecht, van de Nederlandse Autorensport Vereniging, de Rallycross Vereniging en de sectie karting van de overkoepelende autosportfederatie KNAF. In die laatste hoedanigheid is Thom 30 jaar de Nederlandse karting vertegenwoordiger geweest bij de internationale autosportfederatie FIA en de kartingbond CIK. Als wedstrijdleider en sportcommissaris hebben heel veel Nederlandse talenten zich onder zijn wakend oog ontwikkeld in de kartsport. Jeroen Bleekemolen, Ho-Pin Tung, Stéphane Kox, Renger van der Zande, Nyck de Vries, Max Verstappen en vele, vele internationale tijdgenoten.

Mooi ook was om te zien hoe Thom het autosportvirus overbracht aan zoon Tom en dochter Isabelle, de beiden ook over het nodige talent beschikten en succesvol waren  op het circuit, in rally’s en rallycross, na eerst in de karting de basis te hebben gelegd.

Een andere belangrijke passie van Thom Meijlink was die voor het relatief onbekende merk Amilcar; zijn vader kocht in 1932 een uit 1926 daterend exemplaar van dit merk en tot kort voor zijn overlijden reed Thom met zijn vrouw Marijke of zijn zoon Tom toertochten in binnen- en buitenland. Het zal geen verbazing wekken dat Thom ook lang als bestuurslid van de Amilcar Owners Club actief betrokken was om het merk levend te houden.   

Opvallend was dat Thom Meijlink tot op hoge leeftijd uitvindingen bleef doen. Zo wist hij een moer te patenteren die zichzelf op moment zet en ontwikkelde hij recent nog een systeem om luchtbalgen te beschermen.

Aan de finish van het leven geen beker, maar Thom’s prijzenkast is goed gevuld, en zeker niet met alleen trofeeën vanwege klinkende resultaten op het circuit of in rally’s, maar vooral met dierbare vriendschappen en herinneringen.

Thom Meijlink in actie met DAF in de Welsh Rally van 1972

Thom Meijlink bij de Cooper Formule 1 auto met de door hem ontworpen Minilite velg

Foto's: privé archief familie Meijlink